மதுரையை ஆண்ட மலையத்துவஜ பாண்டியன், பிள்ளைப்பேறு இல்லாமலிருந்ததால், புத்திரகாமேஷ்டி யாகம் செய்வதற்கு முடிவு செய்தார். யாகத்திற்குமுன் கயிலாயத்தை தரிசிக்க வேண்டுமெனப் பண்டிதர்கள் ஆலோசனை கூற, தனது மனைவி காஞ்சனமாலையுடன் வடநாட்டுக்கு புறப்பட்டார். அந்த வழியில், “மனமே கயிலாயம்” என்ற அசரீரி ஒலியைக் கேட்ட பாண்டியன், அந்த இடத்திலேயே சிவபெருமானை வழிபட்டு, கைலாய தரிசன பலனை பெற்றார். அதே இடத்தில்தான் சிவன் கைலாசநாதர் என்ற திருநாமத்துடன் பக்தர்களுக்கு அருள் புரிகிறார்.

இதே வேம்பத்தூரிலேயே, கவிராஜ பண்டிதர் என்னும் பக்தர் அம்பாளை மிகுந்த பக்தியுடன் உபாசித்து வந்தார். ஒரு சமயம் காசிக்குச் செல்ல அவர் கிளம்ப, மகளும் உடன் சென்றாள். பாதியில், உண்மை மகளாக değil, அம்பாளே அவரது மகளாகவே அவருடன் பயணித்ததாக ஒரு அதிசயம் நிகழ்ந்தது.

யாத்திரையின் போது வளையல்கள் வாங்கிக் கொடுத்த கவிராஜர், ஊருக்கு திரும்பியதும், உண்மையான மகளிடம் அவற்றைப் பற்றி கேட்டார். ஆனால் மகள் பதில் சொல்ல முடியவில்லை. அதே சமயம், அம்பிகை கையசைத்து “இதோ வளையல்!” எனக் கூறி மறைந்துவிட்டார். அதுவரை உணரவில்லை என்றாலும், அம்பிகையே தன்னை வழிகாட்டிய மகளாக வந்ததை உணர்ந்த கவிராஜர், அதிசயத்திலும் ஆனந்தத்திலும் ஆழ்ந்தார்.

இந்த கவிராஜர், ஆதிசங்கரர் எழுதிய சௌந்தர்ய லஹரியை தமிழில் மொழிபெயர்த்த பெருமை உடையவர். இவரது ஜீவசமாதி, வேம்பத்தூரிலிருந்து 40 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள வீரசோழத்தில் உள்ளது, அது ஐயர் சமாதி என வழங்கப்படுகிறது.

இந்த கோயிலில் பல சந்நிதிகள் உள்ளன.

விநாயகர்

முருகன்

நடராஜர்

பைரவர்

சூரியன், சந்திரன்

நவக்கிரகங்கள்

கோயிலுக்கு கிழக்கும் தெற்கும் வாசல்கள் உள்ளன. வாசலுக்கு அருகில்தான் கைலாசத் தீர்த்தக் குளம் அமைந்துள்ளது, இது பக்தர்களுக்கு தீர்த்தமான புனிதத்தைக் கொடுக்கும் இடமாகும்.

மதுரை – ராமேஸ்வரம் நெடுஞ்சாலையில், திருப்பாச்சேத்தி சந்திப்பு முதல் வெறும் 8 கி.மீ. தொலைவில் இத்திருக்கோயில் அமைந்துள்ளது.

இந்தக் கோயிலுக்கு ஒரு முறை சென்று வருவது மட்டும் போதும் — மனம் கயிலாயம் போல அமைதியாகும். ஆன்மிகம், மரபு, மற்றும் அதிசயங்களின் சங்கமமாக உள்ள வேம்பத்தூர் கைலாசநாதர் கோயில், ஒரு பரிசுத்த அனுபவத்தை நமக்குக் கொடுக்கிறது.