உலகம் போற்றும் உன்னத இதிகாசமான இராமாயணம் பற்றிய சிறப்புத்
தகவல்களை வரும் நாட்களில் வழங்க இருக்கிறோம். அவற்றின் முதல் படியாக, இராமாயணத்தை
வடமொழியில் முதலில் இயற்றிய வால்மீகி முனிவர் பற்றிய தகவல்களிலிருந்து காண்போம் !
வால்மீகி அல்லது வால்மீகி முனிவர்
என்பவர் இந்தியாவின் பழம்பெரும் இரண்டு இதிகாசங்களில் ஒன்றான, இராமாயணம் எனும்
இதிகாசத்தை இயற்றியவர்.
இவர் ஒரு வடஇந்தியர் ஆவார். இவர்
இராமாயணத்தை வட மொழியில் எழுதினார். இவர் இயற்றிய இராமாயணம் இந்தியாவின் அனைத்து
மக்களிடமும் பரவி, உலகில் பல்வேறு மொழிகளிலும் மொழிப்பெயர்ப்பு செய்யப்பட்டுள்ளது.
இராமாயணம் நூல் இதிகாசமே என்றாலும்,
அதில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் புவியியல் அமைவுகள், விவரிக்கப்பட்டிருக்கும்
ஆட்சி முறைமைகள், அரசுகள் போன்றவற்றை ஆய்வுநோக்கில் பார்க்கும் போது, வெறுமனே
கற்பனையை மட்டுமே ஆதாரமாகக் கொண்டு இவ்வாறான ஒரு இதிகாசத்தைப் படைத்திருக்க
முடியாது. இது கி.மு 4ம் நூற்றாண்டளவில் எழுதப்பட்டுள்ளதால், அந்தகாலத்
தன்மைகளுக்கு அமைவாக, மந்திரம், மாயை உடன் இதிகாசச் சாயலுடன் எழுதப்பட்ட ஒரு
வரலாறாகவும் இருக்கலாம் என கருதுவோரும் உளர். மேலும் இராமாயணம் இதிகாச நூலை இயற்றியவரான
வால்மீகி ஒரு வடஇந்திய ஆரிய மரபினர். வால்மீகி முனிவரின் ஆசிரமம் தமசா
நதிக்கரையில் அமைந்து இருந்தது.
நதிக்கரையில் உல்லாசமாக அமர்ந்திருந்த
ஒரு ஜோடி நாரைகளைப் பார்த்தார். அவற்றின் அந்தரங்க அன்புப் பிணைப்பினைக் கண்டு
ரசித்தவாறே அவர் நீராடுகையில், எங்கிருந்தோ வந்த ஓர் அம்பு ஆண் நாரையின் மீது
பாய்ந்து அதன் உயிரைக் குடித்தது. அதைக் கண்ட பெண் நாரை துக்கம் தாளாமல்
ஓலமிட்டது.
வால்மீகி ஆசிரமத்திற்கு ஒருநாள்
நாரதர் அங்கு வந்தார். அவருக்கு உபசாரங்கள் செய்து வரவேற்ற பிறகு, வால்மீகி
முனிவர் அவரை நோக்கி, 'நாரதரே, இந்த யுகத்தில் முப்பத்திரண்டு கல்யாண குணங்களும்
பொருந்திய நேர்மையான, சத்தியம் தவறாத, வீர தீர பராக்கிரமசாலியான புருஷன் யாராவது
இருக்கிறானா?" என்று கேட்டார். அதற்கு நாரதர் ராமபிரானுடைய வரலாற்றை
முழுவதுமாக வால்மீகிக்கு எடுத்துரைத்தார். நாரதர் இறுதியில் விடைபெற்று சென்றபின்,
வால்மீகி தனது சீடர் பரத்வாஜருடன் தமசா நதிக்கரைக்குச் சென்றார்.
இதைக் கண்டு மனம் பதறிய வால்மீகி,
அம்பை எய்த வேடனை மிகுந்த சீற்றத்துடன் நோக்கி, 'இதயமற்ற அரக்கனே! என்ன காரியம்
செய்து விட்டாய் நீ? வாழ்நாள் முழுதும் நீ அமைதியின்றி தவிப்பாய்!" என்று
உணர்ச்சி வசப்பட, அவருடைய வாயிலிருந்து வந்த சொற்கள் அவரையறியாமலே ஒரு கவிதை
வடிவில் வெளிவந்தன. ஆசிரமத்திற்குத் திரும்பி வந்த பிறகும் அவருடைய படபடப்பு
அடங்கவில்லை. சற்று நேரத்தில், பிரம்மா வால்மீகியைக் காணவந்தார்.
பிரம்மாவை விழுந்து வணங்கி வால்மீகி
நின்ற போது, பிரம்மா, 'வால்மீகி, என்னுடைய அருளினால் உனக்கு கவிதை பாடும் திறமை
உண்டாகி விட்டது. ராமபிரானது வரலாற்றை இதற்கு முன் நீ கேட்டு இருக்கிறாய். அதை நீ
காவியமாக இயற்று. இந்த உலகம் இருக்கும் வரை அவை காவியமாக நிலைத்திருக்கும்!"
என்று வாழ்த்தி விட்டுச் சென்றார். பிரம்மாவின் அருளினால் வால்மீகி ராமாயணத்தை
இயற்றினார். அதைப் படித்து மகிழாதவர் யாரும் இருக்க மாட்டார்கள்.
விபீஷணனின் பட்டாபிஷேகம்...!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக