இந்தோனேசியாவின் டானி பழங்குடியினரில் ஒரு குடும்ப உறுப்பினரின் மரணம் ஏராளமான உணர்ச்சிகளையும், பெண்களுக்கு உடல் வலியையும் தருகிறது. தவிர்க்க முடியாத உணர்ச்சி துயரத்தைத் தவிர, டானி பழங்குடியின பெண்கள் தங்கள் விரல்களில் ஒன்றின் ஒரு பகுதியை துண்டித்து (கட்டாயப்படுத்தி) அந்த வருத்தத்தை உடல்ரீதியாக வெளிப்படுத்துகிறார்கள். வெட்டப்படுவதற்கு முன்பு, விரல்களை முப்பது நிமிடங்களுக்கு ஒரு இறுக்கமான கயிறு கொண்டு கட்டி அவற்றை உணர்ச்சியற்றதாக மாற்றப்படுகிறது. வெட்டப்பட்டவுடன், புதிய வடு திசுக்களை உருவாக்க புதிய விரல் நுனிகள் எரிக்கப்படுகின்றன. உலகின் மிகவும் வினோதமான கலாச்சார நடைமுறைகளில் ஒன்றான இந்த வழக்கம், மூதாதையர் பேய்களை திருப்திப்படுத்துவதற்கான வழிமுறையாக செய்யப்படுகிறது

வெனிசுலா மற்றும் பிரேசிலின் எல்லைக்கு அருகிலுள்ள அமேசான் மழைக்காடுகளுக்குள் உள்ள கிராமங்களில் யானோமாமி பழங்குடி மக்கள் வசிக்கின்றனர். அவர்கள் எண்டோகன்னிபாலிசத்தின் பாரம்பரியத்திற்காக அறியப்படுகிறார்கள். இவர்கள் தங்கள் சொந்த இனத்தை சேர்ந்தவர்களின் மாமிசத்தை அவர்கள் இறந்த பிறகு சாப்பிடுகின்றனர். எண்டோகன்னிபாலிசத்தை சுற்றியுள்ள வினோதமான கலாச்சார நடைமுறைகள் சடலத்தை இலைகளில் போர்த்தி பூச்சிகளை சாப்பிட அனுமதிக்கின்றன. 30 முதல் 45 நாட்களுக்குப் பிறகு, எலும்புகள் சேகரிக்கப்பட்டு, துளையிடப்பட்டு, வாழைப்பழ சூப்பில் கலக்கப்படுகின்றன. ஒரு வருடம் கழித்து, வாழைப்பழ சூப் கலந்த சாம்பலை கிராம மக்கள் சாப்பிடுகிறார்கள். பாரம்பரியத்தின் படி, இறந்தவர்களின் ஆத்மாக்கள் சொர்க்கத்திற்கு செல்லும் வழியைக் கண்டறிய சடங்கு உதவுகிறது.

இறந்தவர்களுடன் வாழ்வது

இந்தோனேசியாவின் டோராஜா மக்கள் தங்கள் சக கிராமவாசிகளின் சடலங்களை வெளியேற்றுவதற்கான ஒரு தனித்துவமான சடங்கை கடைப்பிடிக்கின்றனர். ஆனால் அது அங்கு முடிவடையாது, சடலம் சிறப்பு ஆடைகளில் போர்த்தப்பட்டு கிராமத்தை சுற்றி அணிவகுக்கிறது. இந்த சடங்கு சடலங்களை தூய்மைப்படுத்துவதற்கு செய்யப்படுகிறது. அவர்களின் உடைகள், சவப்பெட்டிகள் கொண்டாட்டங்களுடன் அவர்களின் கிராமத்திற்கு கொண்டுவரப்படுகிறது. அதாவது, கிராமத்திற்கு வெளியே யாராவது இறந்துவிட்டால், சடலம் மரண இடத்திற்கு கொண்டு செல்லப்படும், பின்னர் வீடு திரும்பும் செயலாக கிராமத்திற்கு திரும்பிச் செல்லப்படும்.

ஐனு கரடி வழிபாடு

ஜப்பான் மற்றும் ரஷ்யாவின் சில பகுதிகளுக்குச் சொந்தமான ஐனு மக்களிடம் கரடிகளை பலியிடும் வழக்கம் உள்ளது. கரடிகள் மனிதர்களிடையே இருக்கும் தெய்வங்கள் என்று நம்பப்படுவதால், தியாகம் என்பது இயற்கையில் மதமானது, மேலும் கரடியின் தியாகம் மனிதகுலத்தின் ஆன்மாவை ஆசீர்வதிப்பதாக கூறப்படுகிறது. நிச்சயமாக, வெளியாட்களுக்கு, இந்த நடைமுறை மிகவும் கொடூரமானதாக தோன்றலாம். குகைக்குள் தூங்கும் கரடியை கொலை செய்வது, அதன் குட்டிகளை இரண்டு ஆண்டுகள் வளர்த்து மத பக்தியின் அடையாளமாக அவற்றைக் கொள்வதும் இந்த செயல்முறையில் அடங்கும். இதைத் தொடர்ந்து கிராமவாசிகள் கரடிகளின் இரத்தத்தை குடித்து, மாமிசம் சாப்பிட்டு, கரடியின் தோலால் மூடப்பட்ட ஒரு ஈட்டியின் மேல் மண்டை ஓட்டை வைத்து, வணங்க வேண்டும். இந்த நடைமுறை இப்போது பரவலாக இல்லை என்றாலும், அது இன்னும் சில பகுதிகளில் நிகழ்கிறது.

தன்னைத்தானே வெட்டிக் கொள்ளுதல்

ஷியா முஸ்லிம்கள் தியாகத்திற்கு நன்கு அறியப்பட்டவர்கள், ஆஷுராவும் இதற்கு விதிவிலக்கல்ல. ஆஷுரா என்பது பல்வேறு காரணங்களுக்காக உலகெங்கிலும் உள்ள பல முஸ்லிம்களால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட ஒரு நிகழ்வு. சில ஷியாக்களுக்கு, ஏழாம் நூற்றாண்டு கர்பலா போரில், நபிகள் நாயகத்தின் பேரனான இமாம் ஹுசைனின் மரணத்தை நினைவுகூரும் நாள் அனுசரிக்கப்படுகிறது. ஹுசைன், தனது தோழர்களுடன் சேர்ந்து, பலமுறை தலையால் தாக்கப்பட்டார். இன்று, தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட ஆண்கள் ஊர்வலத்தில் சேர்ந்து, அஞ்சலி செலுத்துவதற்கும், பாவத்தை நிறைவு செய்வதற்கும், மற்றவற்றுடன், தலையில் தங்களைத் தாங்களே தாக்கிக் கொள்கிறார்கள். ஹுசைனைக் காப்பாற்ற அவர்கள் இல்லை என்பதற்காக துக்க மக்கள் தங்கள் சொந்த இரத்தத்தையும் அவர்களது உறவினர்களின் இரத்தத்தையும் கொட்டுகிறார்கள்.

மனைவியை தூக்கிக் கொண்டு நெருப்பில் நடப்பது

சீனா முழுவதும் கடைபிடிக்காவிட்டாலும் ஒரு சுவாரஸ்யமான பாரம்பரிய சீன வழக்கமாகும். கணவன்-மனைவியாக தங்கள் வீட்டின் வாசலைக் கடப்பதற்கு முன்பு ஒரு கணவன் தனது மனைவியை எரியும் நெருப்புத்துண்டுகள் மீது சுமக்க வேண்டும் என்று கூறப்படுகிறது. பாரம்பரியத்தின் படி, சடங்கு மனைவிக்கு எளிதான மற்றும் வெற்றிகரமான உழைப்பை உறுதி செய்கிறது. இயற்கை பேரழிவைத் தடுப்பதற்கான வழிமுறையாக சில சீன மக்களால் நெருப்பில் நடப்பது செய்யப்படுகிறது.

எஸ்கிமோஸைப் பற்றி நன்கு அறியப்பட்ட ஒரு உண்மை என்னவென்றால், மரணம் அல்லது வயோதிகத்தை எதிர்கொள்ளும் போது வயதானவர்களை மிதக்கும் பனிப்பாறையில் வைத்து தள்ளிவிடுவது அவர்களின் சடங்காகும். எஸ்கிமோக்கள் இறந்தவர்களுக்கான பிற்பட்ட வாழ்க்கையை நம்புகிறார்கள், மேலும் இந்த நடைமுறை வயதானவர்களை கண்ணியமாகவும் அழகாகவும் அனுப்புவதன் மூலம் குடும்பத்திற்கு ஒரு சுமையாக இருக்காது என்பதை உறுதி செய்வதற்கான ஒரு வழியாகும்.