ஆனால் திடீரென அவர் கடிதம் எழுதுவதை நிறுத்திவிட்டார். இறுதி வரை யார் அந்த சோடியாக் கில்லர் என கண்டுப்பிடிக்க முடியாததால் அவர் சம்பந்தப்பட்ட கோப்புகள் 2004 இல் மூடப்பட்டது. இதனால் அந்த சோடியாக் கில்லர் யார் என்றே அறியப்படாமல் அவருடைய வழக்கு முடிக்கப்பட்டது. பிறகு அந்த வழக்கு 2007 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் கலிபோர்னியா நீதி துறையால் மீண்டும் திறக்கப்பட்டது.

தப்பி பிழைத்த சில பாதிக்கப்பட்ட மக்களிடம் விசாரனை நடத்தி சோடியாக் கில்லரின் முகத்தை கண்டுபிடிக்க முடிவு செய்தனர். பாதிக்கப்பட்டவர்கள் கொடுத்த விளக்கத்தை வைத்து ஓவியரை கொண்டு சோடியாக் கில்லரின் முகம் வரையப்பட்டது.

ஆனால் அதை வைத்தும் அவரை கண்டுப்பிடிக்க முடியவில்லை. சோடியாக் கில்லர் குறித்து இதுவரை பல்வேறு படங்களும் புத்தகங்களும் வந்துள்ளன. இருந்தாலும் அவரது முக அடையாளம் குறித்து உறுதியான ஆதாரங்கள் எதுவும் இப்போது வரை கிடைக்கவில்லை.

சோடியாக்கால் முதலில் பாதிக்கப்பட்டவர்களாக அறியப்படுபவர்கள் டேவிட் ஃபாரடே என்னும் 17 வயது இளைஞனும் அவனது காதலி பெட்டி லூ ஜென்சன் என்னும் பெண்ணும் ஆவர். 20 டிசம்பர் 1968 அன்று இவர்கள் கொலை செய்யப்பட்டனர்.

அவர்கள் தங்கள் காரை புறநகர் பகுதியில் நிறுத்தினர். கலிபோரினியாவில் உள்ள அந்த வலெஜோ என்னும் பாதை காதலர்களுக்கான பாதை என்றே அழைக்கப்படுகிறது. தடவியல் தகவல்படி வெறொரு காரில் வந்த கொலையாளி தம்பதியனரிடம் நடந்து வந்துள்ளார்.

காரில் இருந்து அந்த இளைஞன் வெளியே வந்த போது அவனது தலையில் சுட்டுள்ளார். அந்த பெண்ணை பின்னால் ஐந்து முறை சுட்டு இருவரையும் அந்த கொலையாளி கொன்றுள்ளார்.

இதை தொடர்ந்து 4 ஜுலை 1969 ஆம் ஆண்டு 22 வயதான டெர்லின் ஃபெரின் என்பவரும் அவரது 19 வயது காதலன் மைக் மாகோ என்பவரும் முன்பு நடந்த சம்பவம் போலவே பாதிக்கப்பட்டனர். முதல் கொலை நடந்த இடத்திலிருந்து நான்கு மைல் தொலைவுக்கு அப்பால் உள்ள வலெஜோவின் ப்ளு ராக் எனப்படும் இடத்தில் உள்ள ஸ்பிரிங்ஸ் பூங்காவில் இரண்டாவது கொலை நடந்தது.

ஃபெர்ரின் சம்பவ இடத்திலேயே உயிரிழந்தார். மாகே பலத்த காயத்துக்கு உள்ளானார். இந்த குற்றத்தை பார்த்த நபர் ஒருவர் போலீஸ் நிலையத்திற்கு இதுப்பற்றி கூற அழைப்பு விடுத்தார்.

அவர் கொலையாளி பற்றி கூறும்போது அவர் 5.8 அடி உயரமுடைய வெள்ளை மனிதராக இருந்தார் எனவும் அவருக்கு சுமார் 30 வயது இருக்கலாம் என்றும் கூறினார். அவரது முடி வெளிர் பழுப்பு நிறத்திலும் சுருள் முடி கொண்டவராகவும் இருந்தார் என்று கூறினார். ஆனால் அதை வைத்தும் கொலையாளியின் முகத்தை கணிக்க முடியவில்லை.

27 செப்டம்பர் 1969 ஆம் ஆண்டு பெர்ரிஸா ஏரிக்கரையில் தனிமையில் அமர்ந்திருந்த மற்றொரு ஜோடி கொலையாளியிடம் மாட்டிக்கொண்டது. வட்டத்தின் நடுவே சிலுவை வரைந்திருந்த ஒரு சட்டையை அப்போது கொலையாளி அணிந்திருந்தார். அவர் அந்த ஜோடியை கயிற்றால் கட்டி போட்டுவிட்டு அந்த காரில் ஒரு வட்டத்தையும் சிலுவையையும் வரைந்தார்.

பிறகு கத்தியால் குத்தி அவர்களை கொடூரமாக கொன்றார். அதில் பாதிக்கப்பட்ட 22 வயது பெண் சிசெலியா ஷெப்பர்ட் இரண்டு நாட்களுக்கு பிறகு மருத்துவமனையில் இறந்தார். ஆனால் பாதிக்கப்பட்ட 20 வயது இளைஞன் பிரையன் ஹார்ட்னெஸ் நடந்ததை உலகறிய செய்ய உயிர் பிழைத்தான்.

11 அக்டோபர் 1969 இல் ஒரு நபர் சான் பிரான்சிஸ்கோவில் ஒரு வண்டியை வாடகைக்கு பிடித்தார். எந்த ஒரு காரணமும் இல்லாமல் வண்டியின் ஓட்டுநரை துப்பாக்கியால் அவர் தலையில் சுட்டார். சுற்றி இருந்தவர்கள் அதிர்ச்சியாக அதை பார்த்துக்கொண்டிருந்த போது தன்னுடைய பணப்பையையும், கார் சாவியையும், ரத்த கறை படிந்த சட்டையில் ஒரு பகுதியையும் எடுத்துக்கொண்டு அந்த மனிதர் சம்பவ இடத்தில் இருந்து மறைந்தார்.

அவர் வெள்ளை மனிதர் எனவும் அவரது வயது 30 லிருந்து 40க்குள் இருக்கலாம் எனவும் கூறப்பட்டது. சம்பவம் நடந்து மூன்று நாட்களுக்கு பின்பு ‘தி கிரானிக்கல்’ என்கிற பத்திரிக்கைக்கு ஒரு கடிதம் வந்தது. அதில் ரத்தக்கறை படிந்த துணி இருந்தது. அதில் தான் சோடியாக் கொலைக்காரன் என்றும் தானே அந்த கொலையை செய்ததாகவும் அவர் எழுதி இருந்தார். மேலும் அடுத்து தனது இலக்கு பள்ளி குழந்தைகள் எனவும் அவர் எச்சரித்திருந்தார்.

22 மார்ச் 1970 அன்று, கேத்லீன் ஜான்ஸ் என்னும் பெண்மணி தனது 10 மாத மகளுடன் பெட்டலுமா என்னும் இடத்திற்கு தனது காரில் சென்றுக்கொண்டிருந்தார். அப்போது அவருக்கு பின்னே காரின் விளக்கை ஓளிர செய்துக்கொண்டு மற்றொரு கார் வந்துக்கொண்டிருந்தது.

அந்த காரில் உள்ள நபர் கேத்லீனிடம் அவரது கார் சக்கரம் லூசாக இருப்பதாக கூறினார். பின்னர் அவர் அவர்கள் இருவரையும் பக்கத்தில் உள்ள பெட்ரோல் பங்க்கில் இறக்கிவிடுவதாக கூறி அழைத்து சென்றுள்ளார். கேத்லீனும் சரி என ஒப்புக்கொண்டு அவரது காரில் ஏறினார்.

ஆனால் அவர் பல பெட்ரோல் பங்குகள் தாண்டியும் வண்டியை எங்கும் நிறுத்தவில்லை. இதனால் கேத்லீன் அச்சமடைந்தார். நல்ல வேளையாக அவருக்கு அதிர்ஷ்டம் இருக்க வேண்டும். அந்த மனிதருக்கு ஒரு இடத்திலே காரை நிறுத்த வேண்டிய நிர்பந்தம் ஏற்பட்டது.

இந்த நேரத்தை பயன்படுத்திக்கொண்ட கேத்லீன் காரில் இருந்து குதித்து வயல் வெளிகள் வழியே தப்பினார். பின்னர் அவர் போலீசிடம் இருந்த ஒரு ஓவியம் மூலம் தன்னை கடத்த முற்பட்டது யார் என தெரிந்துக்கொண்டாள். ஆம் அவர் சோடியாக் கில்லர்தான்.

எந்த ஒரு உறுதியான ஆதாரமும் இல்லாமல் சோடியாக் கில்லர் சம காலத்தில் நடந்த பல குற்றங்களுக்கான பலி அவர் மேல் சுமத்தப்பட்டது. 1963 ஆம் ஆண்டு ஜூலை நான்காம் நாள் ராபர்ட் டொமிங்கோஸ் மற்றும் அவரது மனைவி லிண்டா எட்வர்ட்ஸ் ஆகியோர் கலிபோர்னியாவில் உள்ள சாண்டா பார்பராவுக்க்கு அருகிலுள்ள கடற்கரையில் சுட்டு கொல்லப்பட்டனர்.

அதே போல 30 அக்டோபர் 1966 அன்று கலிபோர்னியாவில் உள்ள ரிவர்சைடு சிட்டி கல்லூரியில் செரி ஜோ பேட்ஸ் என்பவர் குத்தப்பட்டதும் கடைசியாக 06 செப்டம்பர் 1970 இல் 25 வயதான டோனா லாஸ் காணப்போனது. இந்த அனைத்து குற்றங்களும் சோடியாக் கில்லர் மேல் போடப்பட்டது.

1969 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் ‘வாலஜோ டைம்ஸ் ஹெரால்டு’ என்ற செய்திதாள் அலுவலகத்திற்கு சில கடிதங்கள் வந்தன. அந்த கடிதத்தில் எழுதியிருந்தது மூலம் ஏரி ஹெர்மன் சாலை மற்றும் ப்ளூ ராக் ஸ்பிரிங்ஸ் ஆகிய கொலைகளை செய்தவர் அவர்தான் என தெரிந்தது. மக்களுக்கு தெரியாத கொலையாளிக்கு மட்டுமே தெரிந்த பல விஷயங்கள் அந்த கடிதத்தில் இருந்தன.

ஒவ்வொரு கடிதத்திலும் சிலுவையும் ஒரு வட்டமும் வரையப்பட்டிருந்தது. மேலும் அந்த கடிதத்தில் சோடியாக் என கையொப்பம் போடப்பட்டிருந்தது. அந்த கடிதத்தை உள்ளூர் செய்திதாளில் வெளியிட வேண்டும் என சோடியாக் கூறி இருந்தார். அப்படி செய்யாத பட்சத்தில் வார இறுதியில் ஒரு டஜன் மக்களை தான் கொன்றுவிடுவதாக அவர் எச்சரித்தார்.

முடிந்தால் அவரை பிடிக்குபடி சவால் விட்டு சட்ட அதிகாரிகளை அவதூறாக பேசி அவர் தொடர்ந்து கடிதம் எழுதி அவற்றை செய்தி நிறுவனங்களுக்கு அனுப்பி வைத்தார். ஒரு சாதரண மனிதனை விட ஒரு போலீசை கொல்லும்போது தனக்கு அதிக மகிழ்ச்சி ஏற்படுவதாக அந்த கொலையாளி கூறினார்.

சார்ஜெண்ட் பிரைன் மெக்டோனல் என்கிற அதிகாரி காரில் ரோந்து சென்றுக்கொண்டிருந்த போது சுட்டு கொல்லப்பட்டார். அந்த வழக்கிலும் சோடியாக் தொடர்பு படுத்தபட்டார். ஆனால் பல வழக்குகளுக்கு அவர்தான் அந்த கொலையை செய்தார் என்ற ஆதாரங்கள் இல்லை.

மக்களை கொல்வதை சோடியாக் மிகவும் விரும்பினார். ஏனெனில் அது அவருக்கு மகிழ்ச்சியையும் உள்ளுக்குள் சிலிர்ப்பையும் ஏற்படுத்தியது. அவர் தனது கடிதத்தில் “இறந்தவர்கள் அனைவரும் தனக்கு சொர்க்கத்தில் அடிமைகளாக இருப்பார்கள்” என எழுதியிருந்தார்.

1970 ஜூலை மாதம் ‘தி மிகோடோ’ என்ற பாடலை தனது கடிதத்தில் எழுதி அனுப்பி வைத்தார் சோடியாக் கில்லர். அது அவரே சொந்த நடையில் எழுதிய பாடலாகும். சொர்க்கத்தில் உள்ள தனது அடிமைகளை சித்ரவதை செய்ய போவதாக அவர் தனது பாடலில் எழுதியிருந்தார்.

அந்த ஆண்டின் இறுதியில் ‘தி க்ரோனிகல்’ பத்திரிக்கை சோடியாக் கொலைகள் குறித்து ஒரு அறிக்கையை வெளியிட்டனர்.

சோடியாக் கில்லரின் கடிதங்களை படித்த மனநல மருத்துவர்கள் சோடியாக் பற்றி கூறும்போது “அவர் ஒரு தனிமையில் உள்ள நோய் வாய்ப்பட்ட மனிதராக இருக்க வேண்டும் மற்றும் அவர் காதலால் பாதிக்கப்பட்டவராக இருக்க வேண்டும்” என்றும் கூறுகின்றனர்.

அமெரிக்க கடற்படையில் இருந்து விலகி தொடக்கப்பள்ளி ஆசிரியராக பணிப்புரிந்தவர் ஆர்தர் லே ஆலன். இவர் பாலியல் முறைக்கேடு காரணமாக அவர் தொடக்கப்பள்ளி ஆசிரியர் பணியில் இருந்து நீக்கப்பட்டார். இவர் சிறு குழந்தைகள் மற்றும் பெண்கள் மீது கோபம் கொண்டவர் என கூறப்பட்டது எனவே இவர் மீது சந்தேகம் ஏற்பட்டது.

அவருக்கு காதலி யாரும் கிடையாது. அவருக்கு திருமணமும் ஆகவில்லை. போலிசார் அவரது வீட்டை தீவிரமாக சோதனையிட்ட போதும் அவர்களுக்கு எந்த தடயமோ ஆதாரமோ கிடைக்கவில்லை.

டென்னிச் காஃப்மென் என்பவர் தனது தந்தை சோடியாக் கில்லர் என கூறி தனது தந்தை வைத்திருந்த பல பொருட்களை போலிசாரிடம் ஒப்படைத்தார். ஆனால் டி.என்.ஏ பரிசோதனை செய்த போது அவர் சோடியாக் கில்லர் இல்லை என தெரிந்தது.

2009 ஆம் ஆண்டு முன்னாள் வழக்கறிஞரான ராபர்ட் டார்பார்க்ஸ் கூறும்போது சோடியாக் கில்லர் என்று கூறிக்கொண்டு ஒருவர் தன்னை பார்க்க வந்தார். அவர் தனது வழிகளை சரி செய்ய போவதாக கூறினார். ஆனால் அவர் திரும்ப வரவே இல்லை. என்று கூறுகிறார்.

குட் டைம்ஸ் என்னும் பத்திரிக்கைக்கு அறிக்கை அளித்த ரிச்சர்ட் கைகோவ்ஸ்கி என்பவர் காவல் துறையினர் வரைந்து வைத்திருந்த சோடியாக்கின் முகத்தோடு நெருக்கமான ஒற்றுமைகளை கொண்டிருந்தார்.

ப்ளு ராக் ஸ்பிரிங்ஸ் தாக்குதலில் இருந்த கொலையாளியின் குரலோடு வாலெஜோ குரல் ஒத்து இருந்ததை போலீசார் கண்டுப்பிடித்தனர். இருப்பினும் அவர்தான் சோடியாக் என்பதற்கு பெரிதாக ஆதாரங்கள் கிடைக்கவில்லை.

இன்னும் பலர் தங்களை தாங்களே சோடியாக் என்று கூறி கொண்டனர். ஆனால் அவர்கள் அனைவரும் பொய்களையே கூறி வந்தனர்.

கிளிண்ட் ஈஸ்ட்வுட் நடித்த ‘டர்ட்டி ஹாரி’ என்கிற படம் சோடியாக் கில்லரின் கதையை கொண்டு எடுக்கப்பட்ட படமாகும். அந்த படத்தில் ஒரு மன நோயாளி பள்ளி பேருந்தை கடத்தி செல்வது போல கதை அமைந்திருக்கும்.

சோடியாக் கில்லர் பற்றி ராபர்ட் கிரேஸ்மித்தன் என்னும் எழுத்தாளர் எழுதிய புத்தகம் இயக்குனர் டேவிட் ஃபிஞ்சரால் ‘சோடியாக்’ என்ற பெயரில் படமாக எடுக்கப்பட்டது.

‘ஹிஸ்டரி’ தொலைக்காட்சி சேனலானது ‘தி ஹன்ட் ஃபார் தி சோடியாக் கில்லர்’ என்ற தலைப்பில் ஒரு தொடரை உருவாக்கியது. கொலையாளியின் குறியீடுகள் பற்றி விரிவாக பேசுகிறது இந்த தொடர்.

இப்படியாக கடைசி வரை யாராலும் கண்டுப்பிடிக்க முடியாத ஒரு கொலையாளியாக சோடியாக் கில்லர் இருக்கிறார்