குச்சனூர் என்னும் கிராமத்தில் சக்தி என்பவர்
தன் மனைவி ரேகா மற்றும் தன் குழந்தை சுகசியாவுடன் வாழ்ந்து வந்தார். சக்தி ஒரு
கூலித் தொழிலாளி. அவர் வழக்கம் போல் வேலைக்கு சென்று விட்டார். அவருடைய மனைவி
வீட்டில் வேலையை முடித்துவிட்டு வெளியில் விளையாடிக் கொண்டிருந்த தன் பிள்ளையை
கூப்பிடலாம் என்று வீட்டை விட்டு வெளியேறிய பொழுது மூன்று முதியவர்கள் அவள்
வீட்டின் முன் அமர்ந்திருந்தார்கள்.
அவர்களைப் பார்த்த அப்பெண் நீங்கள்
யாரென்று எனக்கு தெரியவில்லை. இருந்தாலும் உங்களை பார்த்தால் பசியுடன் இருப்பதாக
தெரிகிறது. நான் ஏதாவது சாப்பிடுவதற்கு தருகிறேன் என்று அப்பெண் அம்மூவரையும்
பார்த்து கூறினாள். அதற்கு அம்மூவரும் வீட்டில் உன் கணவன் இருக்கிறாரா? என்று
கேட்கிறார்கள். அதற்கு அவள், அவர் வீட்டில் இல்லை. வேலைக்கு சென்றிருக்கிறார்
என்று பதிலளிக்கிறாள். அப்பொழுது அவர்கள் அப்படியென்றால் உனது கணவர் வரும் வரை
நாங்கள் வரமாட்டோம் என்று கூறிவிடுகிறார்கள். மாலையில் அவளுடைய கணவன் வீட்டிற்கு
வந்தபொழுது அவள் நடந்தவற்றை கூறுகிறாள். அதற்கு அவள் கணவன் நான் வீட்டிற்கு
வந்துவிட்டேன் என்று கூறி அவர்களை அழைத்துவிட்டு வா என்று சொல்கிறார்.
அவள் வீட்டிலிருந்து வெளியே வந்து
அம்முவரையும் அழைக்கிறாள். அதற்கு அவர்கள் நாங்கள் மூவரும் ஒன்றாக வர முடியாது
என்று கூறுகிறார்கள். அவர்களில் ஒரு முதியவர் இன்னொருவரை காண்பித்து இவர் செல்வம்
என்றும், மற்றொருவரை காண்பித்து இவர் வெற்றி என்றும், நான் அன்பு என்றும் கூறி
உள்ளே சென்று உன் கணவனிடம் எங்கள் மூவரில் யார் உன் வீட்டிற்கு வரவேண்டும் என்று
ஆலோசனை செய்து எங்களிடம் சொல் என்று அவளிடம் கூறுகிறார்.
அப்பெண் வீட்டினுள் வந்து தன் கணவனிடம்
அந்த முதியவர் கூறிய அனைத்தையும் கூறுகிறாள். அதை கேட்ட அவளுடைய கணவன் மிகவும்
மகிழ்ச்சியாகி நாம் நம் வீட்டிற்கு செல்வத்தை அழைப்போம். அவர் நம் வீட்டை
செல்வத்தால் நிரப்பிவிடுவார் என்று தன் மனைவியிடம் கூறுகிறார். அதை கேட்ட அவருடைய
மனைவி ஏன் நாம் நம் வீட்டிற்கு வெற்றியை அழைக்கக்கூடாது? என்று கேட்கிறாள். இதை
அனைத்தையும் செவியேற்று கொண்டிருந்தய அவர்களுடைய மகள், ஏன் நாம் அன்பை
அழைக்கக்கூடாது? அவரை அழைத்தால் நம் வீட்டை அன்பால் நிரப்பிவிடுவார் அல்லவா? என்று
அவள் தன் கருத்தை கூறுகிறாள். இதை கேட்ட அவளுடைய பெற்றோர் தங்களுடைய மகளின்
ஆசையின்படி அன்பை வீட்டிற்கு அழைக்க முடிவு செய்கின்றனர்.
பிறகு தன் மனைவியிடம் அவளுடைய கணவன்,
நீ வெளியே சென்று அன்பை நம் வீட்டிற்கு அழைத்துவிட்டு வா என்கிறார். அப்பெண்
வெளியே வந்து அம்மூவரையும் பார்த்து உங்களில் யார் அன்பு, அவர் என் வீட்டிற்கு
விருந்தாளியாக வருமாறு அன்புடன் அழைக்கிறேன் என்கிறாள். அதைக் கேட்ட அன்பு
வீட்டிற்கு செல்கிறார்.
அவரை பின் தொடர்ந்து மற்ற இருவரும்
செல்கின்றனர். இதைப் பார்த்த அப்பெண், மற்ற இருவரிடமும் ஏன் நீங்கள் வருகிறீர்கள்?
நான் அழைத்தது அன்பை மட்டும் தானே? என்று ஆச்சரியப்பட்டு கேட்கிறாள். அதற்கு
அம்மூவரும் ஒன்றாக அப்பெண்ணிடம், நீ செல்வத்தையோ அல்லது வெற்றியையோ
அழைத்திருந்தால், மற்ற இருவரும் வெளியே இருந்திருப்போம். ஆனால் நீ அன்பை
அழைத்திருக்கிறாய். எங்கு அன்பு இருக்கிறதோ? அங்கு செல்வமும், வெற்றியும்
இருக்கும் என்று பதிலளிக்கிறார்கள்!
தத்துவம்
:
சக்தியின் மகள் அன்பை அழைக்கலாம் என்று
கூறி அன்பை அழைத்ததால் அனைத்தும் அவர்களிடம் வந்து சேர்ந்துவிட்டது. எனவே அன்பு
தான் நம்மை அதிக சந்தோஷப்பட வைக்கும்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக